سندروم خوش باوری (True-believer syndrome)
همیشه به داستان عمرعاص که بالای منبر گفت “از پیامبر شنیدم که هر کس زبانش به نوک دماغش برسد اهل بهشت است” خندیده ایم.
یا ملا نصرالدین که می گفت سر کوچه غذا می دهند و از بس که مردم با ور کردند خودش هم شک کرد.
ولی ظاهرا این داستان ها خیلی هم داستان نیستند.
مفاتیح های مشهد را یادتان هست که “کسی امام رضا را در خواب دید که از وضع لباس زنان در حرم شکایت داشتند و شما که این را خواندید باید 10 با روی دیگر مفاتیح ها بنویسید”
یا دهها ایمیل امروز که “اگر این ایمیل ها را برای چندین نفر فوروارد نکنید یک بلایی سرتان خواهد آمد و اگر فوروارد کنید پول دار می شوید”
جالب است بدانید که این پدیده مختص ما ایرانیان هم نیست و همه جهان به نوعی با آن در گیرند.
داستان پایان جهان در دسامبر 2012 و وجود آدم های فضایی در بین مردم از نشانه های خوش باوری در فرهنگ ها ی دیگر هستند.
خوش باوری ما تضمین کننده موفقیت دولت ها, شرکت های تبلیغاتی, دیوید کاپرفیلد ها و دین های نوظهور بوده است.
برای چه باید کرد, شما, با نظراتتان روی این نوشته ما را راهنمایی کنید.
برای مطالعه بیشتر به لینک های زیر مراجعه کنید.